Superniania Jo Frost ujawniła mało znaną chorobę, która może ją zabić: „To tak, jakby ktoś wcisnął mi w twarz załadowany pistolet”

Superniania Jo Frost opowiedziała o życiu z śmiertelną chorobą i zasugerowała, że wiele razy była bliska śmierci.

55-latka, która zyskała sławę na początku XXI wieku dzięki prowadzeniu programu dla rodziców „Superniania” i była gwiazdą kilku pobocznych seriali, rzadko opowiada o swoich problemach zdrowotnych.

Jednak wczoraj w filmie udostępnionym 843 000 obserwujących na Instagramie pani Frost opowiedziała więcej o anafilaksji, czyli wstrząsie anafilaktycznym, który występuje, gdy organizm reaguje skrajnie na żywność, leki lub użądlenia owadów.

Ta nieuleczalna choroba zagraża życiu, gdyż organizm reaguje na obcy organizm w ciągu kilku sekund. Do typowych objawów reakcji anafilaktycznej, zwanej również wstrząsem anafilaktycznym, należą: obrzęk języka i gardła, niemożność oddychania, omdlenia i dezorientacja.

Osoby cierpiące na wstrząs anafilaktyczny muszą zawsze mieć przy sobie EpiPen – wstrzykiwacz z przeciwciałami, który może spowolnić lub zatrzymać reakcję alergiczną.

W pełnym emocji i ostrych słów nagraniu pani Frost wyznała, że wielokrotnie cierpiała na reakcje alergiczne zagrażające życiu.

Ma alergię na wszystkie orzechy, orzeszki ziemne, skorupiaki i żyto, a także astmę, która może wywoływać się u niej tytoniem, gwałtownymi zmianami pogody, pyłkami, silnymi środkami czyszczącymi, pleśnią, sierścią zwierząt, niektórymi „bardzo kwiatowymi” perfumami i liliami.

Pani Frost powiedziała: „ Mam wstrząs anafilaktyczny, stan chorobowy zagrażający życiu, który powstaje w wyniku spożycia pewnych produktów spożywczych. Powoduje on tak straszne szkody w moim organizmie, że konieczna jest hospitalizacja.

„Przeżyłem więcej wstrząsów anafilaktycznych, niż jestem w stanie teraz o nich opowiadać”.

Aby uświadomić ludziom, jak groźny dla życia może być wstrząs anafilaktyczny, powiedziała: „Jeśli zignorujecie powagę tego schorzenia, to jest to tak, jakby ktoś wcisnął mi w twarz załadowany pistolet”.

Pani Frost dodała, że jest jedną z „milionów” osób, które „ żyją ostrożnie i z niepokojem... spotykając się z niewystarczającą ilością współczucia, edukacji i empatii” ze strony osób, które nie cierpią na poważne reakcje alergiczne.

Dodała, że ona — i niewątpliwie inni chorzy — czują się zmuszeni wziąć pełną odpowiedzialność za to, co jedzą, ponieważ inni nie traktują alergii poważnie, zwracając uwagę na „leniwą” obsługę restauracji i duże korporacje spożywcze, które nie są transparentne w kwestii metod produkcji.

„Nie przepraszam za swój stan zdrowia. Nie prosiłam się o niego i nie definiuje on tego, kim jestem, ani wpływu, jaki wywieram na świat każdego dnia” – powiedziała.

„Ale ma to wpływ na to, jak żyję na co dzień, na środki ostrożności, które podejmuję, na energię, którą muszę wkładać, żeby z najwyższą czujnością rozeznać, czy wiesz, o czym mówisz, kiedy jesteś w restauracji, czy po prostu improwizujesz, bo nie chce ci się iść na zaplecze kuchni i naprawdę zapytać szefa kuchni”.

Skrytykowała również producentów żywności, którzy „unikają odpowiedzialności prawnej i stawiają waszą chciwość ponad moje bezpieczeństwo”, umieszczając na swoich produktach etykiety „może zawierać”.

„Oznacza to, że włączenie przez was standardów bezpieczeństwa i higieny pracy nie dotyczy mnie, a jedynie osób, u których nie występuje anafilaksja” – powiedziała.

„A tak przy okazji, mówię w imieniu tych, którzy również chorują na celiakię, bo nie wszyscy jesteśmy fanatykami jedzenia, nie oczekuję specjalnego traktowania. Chcę być traktowany z taką samą godnością i troską, jaką właśnie okazywałeś innym”.

Celiakia to genetyczna choroba autoimmunologiczna, co oznacza, że rozwija się, gdy organizm uznaje zdrowe komórki za obce i zaczyna wysyłać przeciwciała, aby „chronić” organizm.

Kiedy ktoś choruje na celiakię, jego organizm uruchamia reakcję immunologiczną na gluten, który dostaje się do jego organizmu.

W trakcie tego procesu uwalniane są przeciwciała, które uszkadzają wyściółkę jelit i mogą powodować szereg nieprzyjemnych objawów, z których niektóre nie są nawet związane z żołądkiem.

Pani Frost zakończyła swój pełen pasji wpis apelem do przedsiębiorstw, aby poprawiły szkolenie swojego personelu, a firmy spożywcze, aby ogólnie rzecz biorąc, bardziej przyłożyły się do tworzenia produktów, którymi każdy może się cieszyć, nie obawiając się zachorowania lub śmierci.

Powiedziała: „Nie potrzebuję twoich obelżywych komentarzy, biernej agresji ani ignorancji, tylko twojej chęci do nauki.

„Szkolcie swój personel, zmieńcie zasady, menu, miejsca pracy, szkolenia szkolne, przestrzenie na wydarzenia dla wszystkich, aby wspierać dzieci, które tak naprawdę są naszymi dziećmi na tym świecie, i okazujcie sobie nawzajem empatię i zrozumienie”.

W 2012 roku w wywiadzie dla amerykańskiego magazynu Allergic Living powiedziała, że trafiła do szpitala z powodu alergii.

„Najgorsze, z czym się spotkałem, to pobyt w szpitalu na kilka dni i bardzo niskie ciśnienie. [Ten incydent miał miejsce trzy lata temu, wywołany posiłkiem w restauracji.]

„Mówiono mi z całą pewnością, że w danym posiłku nie ma orzechów, a jednak były. Nigdy więcej nie byłam w tym samym miejscu”.

Dodała, że dzięki temu doświadczeniu stała się o wiele ostrożniejsza w kwestii jedzenia poza domem.

„Zmieniła się moja zdolność do zaufania tym, którzy mogą nie być w pełni poinformowani. Trzeba czytać między wierszami. W restauracji, jeśli powiedzą: »Myślę, że tak«, to nie znaczy: »Wiem, że tak«” – powiedziała.

Teraz w restauracji pytam: „Czy jest Pan pewien?” i „Czy mogę zobaczyć się z szefem kuchni?”, ponieważ muszę mieć kontrolę nad swoim życiem i być za nie odpowiedzialnym, więc zrobię wszystko, co konieczne, żeby to zrobić.

Dodała, że podczas kręcenia filmu Superniania z domu rodziny usunięto wszystkie produkty spożywcze mogące powodować reakcje alergiczne, a także zwierzęta domowe, a przed rozpoczęciem zdjęć poddano go gruntownemu czyszczeniu.

Pani Frost dodała: „Nie uważam się za osobę cierpiącą. Po prostu wiem, że są pewne rzeczy, których nie mogę robić. Na przykład, chciałabym jeździć konno, ale nie mogę; to kwestia życia i śmierci. Są więc rzeczy, które można robić, i takie, których nie można. Na przykład jeżdżę na nartach wodnych i rowerze, i tym podobne”.